Categorie: 4 vragen aan …

Allemaal inspirators met ieder zijn of haar eigen verhaal.
4 vaste vragen, 4 uiteenlopende antwoorden.
Welkom ILONJA

Hoe kom je bij De KrachtFabriek?
In 2002 ben ik in Houten komen wonen. Ik had er alleen sport en het contact met mijn buren, mijn werk was elders. Ik zocht een manier om andere mensen te leren kennen.

In september 2012 ben ik vanuit de WW mijn eigen sociale onderneming gestart: Uitwerking. Eind oktober 2012 had ik mijn eerste cliënt. Ik was vaak alleen aan het werk, nog heel onzeker en had niet veel inkomsten. Ik had wel vertrouwen: het komt goed waar ik mee bezig ben.

In 2013 las ik een oproep in ‘t Groentje waarin Karin en Wout zochten naar een plek waar mensen bij elkaar konden komen. Ik dacht dat er wellicht mogelijkheden waren op De Meerpaal waar overdag veel ruimte leegstaat. Dus ik zocht contact met hen. Hoewel Karin en Wout inmiddels al voorzien waren van een plek, raakten we wel in gesprek met elkaar. En hun ideeën pasten heel goed bij mij. Ik ben niet zo van de regels, meer van het ontmoeten en doen. Toen Karin en Wout spraken over ‘ontmoeten, elkaar inspireren en aan de slag gaan’ wilde ik direct meedoen. Voorheen werkte ik altijd in organisaties waar altijd eerst plannen geschreven moesten worden en eindeloos overleg erover. Daar was ik wel klaar mee.

In november 2013 werd een avond georganiseerd waar zo’n 70 mensen op af kwamen. De KrachtFabriek loopt synchroon met mijn eigen bedrijf. De manier van denken was al in mij aanwezig. Vroeger werd ik altijd afgeremd door regels, DKF wakkerde het ‘doen’ aan.

Wat vind je hier?
Vertrouwen, gelijkwaardigheid, gespitst op mensen die iets extra’s nodig hebben. Zorgen voor wie onzeker is, in verbinding brengen, hen een warm bad bieden.

In het kennismakingsgesprek had ik al meteen een klik met Karin.
De KrachtFabriek is een plek voor mensen die hun talenten willen inzetten, willen bijdragen. Eigen verantwoordelijkheid daarin nemen is ook een proces. Sommige mensen hebben tijd nodig om op eigen tempo te kunnen groeien in De KrachtFabriek en het gedachtegoed. Voel je je op bezoek of ben je een van ons? Sommigen hebben er ondersteuning bij nodig en daar vonden Karin en ik elkaar in.

Bij Sportcomplex De Meerpaal verzorgde ik met mijn cliënten de schoonmaak. Mijn bedrijf groeide en er kwamen ook cliënten met andere talenten en interesses dan schoonmaken. Op De KrachtFabriek was hulp nodig in de computerwerkplaats. Mede omdat computerman Richard open stond voor hulp kwam Uitwerking naar De KrachtFabriek. Ik wil mijn onderneming graag delen met anderen en heb hier ook nieuwe collega’s gevonden.

Ik kan enorm genieten van wat mensen hier aan het doen zijn. De KrachtFabriek is voor iedereen, ik geniet van hoe mensen zich ontwikkelen en groeien en daardoor uit hun sociale isolement komen. Daar wil ik mij voor inzetten.

Waar loop je tegenaan
Dat vind ik een lastige. Ik zie niet zo snel iets als een probleem. Realiteit is wel dat ik moet letten op mijn eigen energieverdeling: ik ben meer een doener dan een denker. Ik loop wel eens tegen mijn impulsiviteit aan, moet soms heel bewust leren ‘niks’ doen. Mijn kinderen zeggen dan: “Doe eens even rustig”. Vroeger hielden we thuis wel eens een ‘niemand-er-in, niemand-er-uit’-dag. Ik analyseer, denk en praat heel snel. Nadeel daarvan is dat ik er wel eens wat uit flap en even later denk: “Oeps, dat had ik anders moeten zeggen.” 

Wat zou je willen?
Ik heb een droom. Als de kinderen later groot zijn, alles verkopen en een vervoermiddel kopen. Samen met Ronald reizen, op de bonnefooi. Ronald geeft mij rust.

Ik voel mij steeds meer ondernemer. Er borrelt iets in mij om nieuwe verbindingen te leggen, andere projecten: verbindingen tussen WMO, WIL, Recyclefabriek, Uitwerking en andere ondernemers, het borrelt om vaste vorm aan te nemen. Het gaat verder dan alleen Uitwerking.

Wat ik zou willen, is mezelf tijd geven om te sporten, meer bewegen. Vroeger heb ik een teamsport gedaan. “Ik moet bewegen”, zegt mijn lijf.




(Interview: Peer; redactie: Olga) [foto]

Allemaal inspirators met ieder zijn of haar eigen verhaal.
4 vaste vragen, 4 uiteenlopende antwoorden.
Welkom BIRGITTE

Hoe kom je bij De KrachtFabriek?
Vanaf het begin ben ik betrokken bij De KrachtFabriek. Ik liep rond met een soortgelijk idee, de upcycle*) fabriek. Ik sprak er met mensen over en hoorde dat ze hier in Houten ook met zo iets bezig waren. Mijn eerste gesprek was met Karin, daarna bij Wout thuis aan de keukentafel. Bijzonder is mensen tegen te komen die je begrijpen en met hetzelfde bezig zijn.

Wat vind je hier?
Dit is een plek waar ik mezelf kan zijn, waar ik geïnspireerd word en waar wonderlijke dingen gebeuren. Ik heb bijvoorbeeld een keer geroepen dat ik wel een lasersnijder zou willen hebben en een week later vertelde iemand mij er een te willen kopen. Er is hier een bepaalde energie waardoor van alles kan gebeuren. Mijn ervaring is dat als je iets graag wilt, het ook gaat gebeuren en dat wordt versterkt door DKF: door de energie en ruimte van de mensen, de aantrekkingskracht van mensen die elkaar hier vinden.

Waar loop je tegen aan?
Ik heb altijd wel gevoeld dat ik anders ben, bijzonder ben. Ik kan veel, maar niet hoe de maatschappij het wil. Ik doe het op mijn manier en kan het niet hebben als dat weggewuifd wordt. Hier ervaar ik herkenning onder elkaar, ik kom mensen tegen die snappen dat niet alles vanzelf gaat. Mijn zoon liep vast, hij had al een aantal hulpverleners gehad, en hier vond ik mensen die hem konden ondersteunen. Toen hij de diagnose ASS kreeg, nam hij een boekje mee met voorlichting over ASS. Toen ik dat las, ontdekte ik dat ik het zelf ook had.

ASS betekent dat prikkels en emoties heel heftig binnen komen. Ik heb tijd en rust nodig om die te verwerken. Toen ik nog niets wist van mijn ASS, dacht ik dat ik alles moest kunnen wat anderen ook kunnen.  Zes jaar geleden kreeg ik een burn-out. Daar ben ik nog steeds van aan het bijkomen. Mijn scheiding in die tijd hakte er ook in.

Wat zou je willen?
Mijn innerlijke drijfveer is ‘gelijkheid van mensen’. Ik geloof niet in ‘reserve onderdelen’. Wel dat iedereen een belangrijk schakeltje in het geheel en waardevol is. Iedereen kan iets bijdragen en zijn kwaliteiten inzetten. En… – dat is zeker belangrijk – dat dat gewaardeerd wordt. Niemand staat aan de zijlijn.

*) Upcycling is het proces om van iets ouds iets nieuws te maken. Nieuw design door afgedankte materialen of voorwerpen te hergebruiken op een creatieve manier. Maar voor Birgitte, ook om mensen (terug) in hun kracht te laten komen.

(Interview: Peer; redactie: Olga)

Allemaal inspirators met ieder zijn of haar eigen verhaal.
4 vaste vragen, 4 uiteenlopende antwoorden.
Welkom BENJAMIN

Hoe kom je bij De KrachtFabriek?
Ik zat 2 jaar geleden op de middelbare school, speciaal onderwijs, in Zeist en ging hier en bij de Meerpaal stage lopen. Iemand van die school had hier eerder stage gelopen en zo wist ik er van. De school stond er achter.
Karin en Ilonja van UitWerking waren mijn stage begeleiders. Toen ik klaar was met school en uitstroomde wilde ik bij UitWerking blijven. Maandag- en dinsdagochtend werk ik op sportcomplex De Meerpaal, maandag- en dinsdagmiddag en donderdag de hele dag in De KrachtFabriek.

Wat vind je hier?
Ik vind het hier leuk, gezellig. Hier leerde ik computers uit elkaar te halen om te recyclen. Ik heb er een keer eentje gemaakt, maar uit elkaar halen vind ik het leukst. Ronald heeft mij verteld hoe het moet. Eerst haal ik er een paar uit elkaar en dan doe ik de onderdelen in een doos. Later ga ik ze dan sorteren. Ik vind het leuk om met mijn handen bezig te zijn.

Waar loop je tegen aan?
Als iets mij niet lukt, vraag ik om hulp.

Wat zou je willen?
Ik wil hier graag mee verder gaan.

(Interview: Peer, redactie: Olga)

 

Allemaal inspirators met ieder zijn of haar eigen verhaal.
4 vaste vragen, 4 uiteenlopende antwoorden.
Welkom IVANA en SAMANTHA

 

Hoe kom je bij De KrachtFabriek?
Samantha: Wij lopen hier stage, een dag in de week. We zitten op het Wellant-college en doen VMBO-basis. School had een lijst met stageplekken. Toevallig wist ik dat Thijs *), de vader van mijn vriendin Daisy, bij De KrachtFabriek zat en zo ben ik hier terecht gekomen. Stage lopen is voor onze ontwikkeling en om ons te oriënteren op een beroep. 

Ivana: Ik liep eerst ergens anders stage, maar daar vond ik de mensen niet aardig. Ik zocht een andere stageplek en toen vroeg Samantha of ik bij haar kwam.

Wat vind je hier?
Ivana: Gastvrijheid, ik was hier meteen op mijn gemak. Iedereen behandelt elkaar hetzelfde en met respect. Ik krijg hier de ruimte. We werken wel, maar hoeven niet meteen door.

Samantha: We helpen overal waar het gevraagd wordt en waar het nodig is, zoals in de houtwerkplaats met schilderen en tafels schuren. Of flyers uitdelen.

We doen hier taken uit het werkboek en Thijs is onze stagebegeleider. Soms geeft hij ons een opdracht, maar meestal laat hij ons zelf kiezen, zelf ontdekken wat we kunnen doen.

We hebben geleerd om een PC uit elkaar te halen, en in de metaalwerkplaats een fiets te repareren. Karin (vS) zei een leuk klusje voor mij te hebben: behangen van een poppenhuis. Dat vind ik leuk, dat precisiewerk.
We hebben Johan geholpen metaal af te voeren en Karin (vD) met het voegen van een mozaïektafel.

Ivana: In onze vrije tijd gaan we verven en tekenen in het atelier, creatief bezig zijn.

Samantha: Ik leer hier opener te zijn. Als ik ergens tegenaan loop, kan ik feedback krijgen. Er zijn hier altijd mensen die ons willen helpen; helpen en inspireren.

Ivana: Ik ben niet zo’n prater maar hier kom ik makkelijk in gesprek. Het voelt hier vertrouwd en veilig.

Waar loop je tegen aan?
Samantha: Ik vind het lastig een vervolgopleiding te kiezen. De mentor heeft nooit tijd. En hebben we eindelijk eens een afspraak staan, dan komt ze die niet na omdat er altijd weer iets belangrijkers tussendoor komt. Ik ben nu aan het stressen, want het moet voor 1 april duidelijk zijn.

Ivana: Ik weet wat ik wil, maar niet welke school ik daarvoor nodig heb. Begeleiding vanuit school is er niet. Ze denken daar waarschijnlijk: die meiden zijn al 16, dus kunnen ze het zelf wel. We kunnen ook veel zelf, maar niet alles. Netjes om hulp vragen heeft geen zin, we moeten blijkbaar eerst stampij maken. Daar hebben alle vierdejaars last van; de ouders ook.

Samantha: Voor het kiezen van een vervolgopleiding heb ik de steun van school nodig, maar ik moet het zelf maar uitzoeken.

Wat zou je willen?
Samantha: Ik wil een gele koelkast in mijn keuken. Een industrieel ingericht huis, een kleurenpaleis, met rondlopende husky’s, en dan in de keuken een gele koelkast.

Ivana: Dat ik echt kan doen wat ik wil en dat niemand mij daarvan afhoudt. Ik wil wat betekenen voor de maatschappij. Ik wil in gevangenissen werken als gevangenis-psycholoog. Gesprekken houden met mensen met problemen. Ik wil mensen laten inzien wat hun kapot maakt als ze op dezelfde voet verder gaan. Dat geld niet het antwoord is, dat je geluk bij mensen vindt en niet bij geld. Dat geld niet eeuwig blijft. Iedereen heeft iemand nodig om mee te praten. Ik wil mensen motiveren en ondersteunen een andere draai aan hun leven te geven.

*) Thijs = Matthijs Pieter

(Interview: Peer, redactie: Olga)

 

Allemaal inspirators met ieder zijn of haar eigen verhaal.
4 vaste vragen, 4 uiteenlopende antwoorden.
Welkom MIRIËL.

Hoe kom je bij De KrachtFabriek?
In september 2018 was ik op de Activiteitenmarkt in Houten aan het kijken wat er allemaal te doen was. Daar kwam ik Bart, Dani en Sybille tegen van Ervaringscoaches Houten en ik raakte met hen in gesprek. Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in psychologie en mede daardoor ben ik een keer naar een bijeenkomst van de Ervaringscoaches gegaan. Ik heb me aangesloten bij deze groep, omdat ik uit een ingewikkelde situatie kwam en mijn netwerk te klein was. Via de ervaringscoaches kwam ik bij DKF terecht.

Wat vind je hier?
Hier kan ik mensen ontmoeten, mijn netwerk uitbreiden en mijn onzekerheid overwinnen. Ik ben vrij spontaan ingesteld en in het begin heb ik met veel mensen gekletst. Na een tijdje wilde ik meer dan kletsen en de ervaringscoaches en heb ik mij aangesloten als zangeres bij de DKF-band. Hier ben ik bezig mijn angst en onzekerheid in het zingen te overwinnen.

Verder ben ik begonnen met schilderen. Ik heb nu een schilderij af, over mijn situatie en mijn kindjes. Het tweede schilderij gaat over hoeveel ik van hen hou en die is voor hun. Ik merk dat ik mede door het schilderen leer te relativeren en mijn gevoel te uiten. Tijdens het schilderen ben ik helemaal op mezelf. Ik merkte dat het mooier werd dan ik had gedacht. Ik wist helemaal niet dat ik kon schilderen.

Waar loop je tegen aan?
Ik merk nu dat de ervaringscoaches een zelfhulpgroep is. Er wordt geen kennis en informatie over psychologie gedeeld, terwijl ik dacht dat het juist opsnuiven van informatie zou zijn. Ik ken mijzelf al behoorlijk goed.

Ik heb een open houding, ben spontaan en actief. Mijn indruk is dat wie nieuw is in De KrachtFabriek en minder spontaan, moeite zou kunnen hebben om er tussen te komen.

Wat zou je willen?
Dat meer mensen eerlijk en waar met elkaar omgaan. Dat mensen hun masker afzetten om elkaar in werkelijke zin te ontmoeten. Van vrolijke en eerlijke mensen word ik blij.

(Interview: Peer – redacte: Olga)

Allemaal inspirators met ieder zijn of haar eigen verhaal.
4 vaste vragen, 4 uiteenlopende antwoorden.
Welkom DANI.

Hoe kom je bij De KrachtFabriek?
Een kennis die hier kwam schilderen vertelde mij erover. Niet veel, maar genoeg om eens te gaan kijken. Ik zit dagelijks veel alleen en heb niks te doen. Op eigen houtje ben ik op de Putterhaag naar binnen gestapt, rondleiding gehad, introductierondje gedaan, inspirator geworden; dat is nu drie jaar geleden. Bij de introductie hoorde ik over de ervaringscoaches*. In de groep ervaringscoaches zitten mensen met dezelfde achtergrond die elkaar op een informele manier ondersteunen bij hulpvragen. Ik heb mij toen aangemeld. Daar had ik veel behoefte aan door mijn transitie van man naar vrouw en ik wilde ook anderen op dat pad kunnen helpen. Als je erover kan praten, als je het verwerkt hebt, kun je anderen helpen.

Wat vind je hier?
Weinig op dit moment. Het is hier redelijk saai. Na de verhuizing van de Putterhaag naar de Dijkhoeve is een aantal mensen met wie ik omging, niet meegegaan. Ze zijn uitgevlogen, niet mee verhuisd, of een andere weg gegaan. Ik zal het zelf weer gezellig moeten zien te maken met de mensen die hier nu zijn.

In De KrachtFabriek ben ik aanspreekpunt van de open inloop van ervaringscoaches. Dat is elke maandagmiddag van 13.00-15.00 uur. Iedereen kan hier terecht voor informele ondersteuning bij hulpvragen. En ik coach mensen op facebook in een groep voor LHBT-ers (red. LHBT is een afkorting voor Lesbisch Homoseksueel Biseksueel en Transgender). Kort geleden heb ik mij aangemeld als zangeres bij de DKF-band.

Waar loop je tegen aan?
Tegen de politiek in Houten. Er is geen acceptatie in Houten van LHBT-ers. Er is ook geen community voor hen in Houten. Daar ga ik mij voor inzetten. In Amsterdam zit PinkPoint, een LHBT-informatiepunt. Dat wil ik in Houten, op Het Rond. In heel Utrecht zit ook geen psycholoog of psychiater die van LHBT weet.

Wat zou je willen?
Minder haat in het leven, minder jaloezie. Ik had graag als biologische vrouw geboren willen worden, zodat ik niet zelf die keus hoefde te maken. Het was een heel grote stap; ik heb er familie, vrienden en kennissen door verloren.

Ik wil meer respect voor mensen die in dit proces van transitie zitten. Het zou fijn zijn als er meer wordt meegedacht over de problematiek eromheen. En dat psychologische hulp en begeleiding beschikbaar zijn.

Ik word blij …
Als het met mijn moeder beter gaat. En als ik thuis kom, dat ik opgewacht word door mijn 7 maanden oude kitten.

*Meer informatie over de Ervaringscoaches op ervaringscoacheshouten.nl.
Ervaringscoaches Houten zijn elke maandag te vinden in De Krachtfabriek aan de Dijkhoeve 1 in Houten. We zijn er van 10.00 tot 12.00 en vanaf 13.00 uur tot 15.00 uur kun je binnenlopen voor een kop koffie, informatie, gezelschap. We kijken samen met jou wat we voor elkaar kunnen betekenen.

(DKF =  De KrachtFabriek)

(Interview: Peer – redacte: Olga)

Allemaal inspirators met ieder zijn of haar eigen verhaal.
4 vaste vragen, 4 uiteenlopende antwoorden.
Welkom BART.

Hoe kom je bij De KrachtFabriek?
Naar aanleiding van een krantenartikel, nu 5 jaar geleden, met het interview met Karin en Wout. Ik ben meteen naar hun presentatie gegaan. Samen met nog zo’n 80 andere mensen.

Het verhaal van Karin en Wout was zo motiverend, dat ik meteen wilde meedoen. Ik heb als eerste blijdrage (redactie: een echt Krachtfabriek-woord, betekent een blije bijdrage) een stapel whiteboards gedoneerd. Die bleven over na de verhuizing van het bedrijf waar ik werkte. Ze konden goed gebruikt worden voor workshops en trainingen die ze in DKF wilden aanbieden. Ik heb er een aantal in een boedelbak geladen. We gebruiken ze nog steeds.

Wat vind je hier?
Nog steeds hetzelfde: letterlijk de ruimte, in alle facetten zowel fysiek als geestelijk om aan de slag te gaan met mijn dromen. Hoe ik die kan verwezenlijken. Ik kan hier ontdekken, avonturen aangaan. En daar zit ik nog steeds midden in, in dat avontuur. Zo voel en ervaar ik dat. Daar zijn ook pijnlijke momenten bij, want dat hoort ook bij avonturen.

Mijn droom: in het avontuur te stappen om voor mezelf te beginnen. Ik werkte 40 uur per week voor een ander, en zag geen mogelijkheid daarmee te stoppen. Met De Krachtfabriek kon ik de stappen nemen richting mijn droom als psychotherapeut. Ik ben minder gaan werken om opleidingen te kunnen doen. Financieel was dit pijnlijk. Maar ik kreeg de volle steun van het thuisfront en die ondersteuning vond ik ook bij DKF. In één avond verzamelden Karin en Wout een grote groep mensen die vergelijkbare stappen wilden zetten. Dát was stimulerend!

Waar loop je tegen aan?
Ik zie steeds meer mensen die hulpbehoevend zijn en (nog) niet in staat zijn om te geven. Ik gun het deze mensen de juiste balans te vinden. Om binnen De Krachtfabriek (én daarbuiten natuurlijk) voor zichzelf ruimte te creëren om zich te kunnen ontwikkelen.

Wat zou je willen?
Mijn droom ging aan diggelen toen ik hoorde dat ik terminale kanker had. Dankzij het bestaan van De Krachtfabriek heb ik nog steeds de ruimte om nieuwe dromen te maken. Ik kwam mede-inspirators tegen, die ook zeer ernstige ziektes hebben. Ook zij zijn in staat nieuwe doelen te creëren. Dat hield mij op de been. Mijn nieuwe doel is LEVEN.

Ik zet zelfhulpgroepen op, binnen en buiten De Krachtfabriek, waarin het gaat om ervaring van herstel. Wie meedoet moet zich focussen op herstel. Wat was, was. Hoe wil jij je voelen, met welke keus dan ook.

Heerlijk, ik handel nog steeds naar mijn droom. Een mentale omschakeling van jewelste. De KrachtFabriek heeft daaraan bijgedragen.

(DKF =  De KrachtFabriek)

(Interview: Peer – redacte: Olga)

Allemaal inspirators met ieder zijn of haar eigen verhaal.
4 vaste vragen, 4 uiteenlopende antwoorden.
Welkom JAN.

Hoe kom je bij De KrachtFabriek?
Ik was actief bij Wij 3.0, onder andere met schilderen. Door een samenloop van omstandigheden, een verhuizing en een enorme verhoging van de eigen bijdrage, vond ik het daar niet meer zo fijn. Ik kende Ronald en ben een keer binnengestapt op de Putterhaag.
Het was eerst veel te chaotisch voor mij (overal stonden spullen). De tweede keer dat ik langs kwam, was dat voorbij. Het had ook met gewenning te maken; ik ben  gevoelig voor prikkels. Mijn eerste indruk was prima, en het is mooi meegenomen dat het gratis was.

Wat vind je hier?
Primair de mogelijkheid om te schilderen, dat is mijn basisbehoefte. Na een periode van zware overbelasting kwam ik erachter dat schilderen en tekenen mij rust geeft. Daar kan ik altijd op terugvallen. Mijn creativiteit neemt hier enorm toe. Hier kan ik zelf doen wat ik wil. Dit had eerder op mijn pad moeten komen.
Als afwisseling ga ik ook regelmatig bij de mensen aan de grote tafel zitten. Bijvoorbeeld als ik me moeilijk kan focussen of als mijn energie op is. Inmiddels kom ik hier gemiddeld vijf keer per week. Langzaamaan ben ik hier meer dingen gaan oppakken: huishoudelijke taken, de Hoppeta-commissie. Ik ben beheerder van de facebookpagina en hou de adressenlijst bij.
Naast het schilderen maak ik ook muziek. Met Arjan, Guido en Ap. En incidenteel met Marco.

Waar loop je tegen aan?
Standaard tegen hoe ik zelf in elkaar zit. Ik ben gevoelig voor spanning. Toen ik vroeg hoe het geregeld was met het huishouden in DKF, kreeg ik als antwoord ‘als je ergens energie op hebt zitten’. Dat gaf mij in het begin geen goed gevoel. Daardoor heb ik mij in het begin afzijdig gehouden, de kat uit de boom gekeken.

Aan de ronde tafel vind ik de gesprekken niet altijd prettig. Wat gezegd wordt neem ik vaak serieus. Ik voel ook de spanning tussen mensen aan. In mijn ogen hebben mensen de neiging primair te reageren. Maar ik besef tegelijk dat mensen hun hart moeten kunnen luchten.
Ik ga er steeds beter mee om. Ik bevraag mensen graag, en kom er zo achter wat er eigenlijk aan de hand is. Ik kan met vrij veel mensen aardig overweg; dat is wel leuk, iets delen met elkaar.

Wat zou je willen?
Gewoon, zoals het nu gaat, doorgaan met creatief zijn. Ik heb een ruime fantasie. En zo nu en dan mijn doeken kwijt raken, verkopen. Het is mij daar niet om te doen, maar het geeft wel erkenning, en dat is ook fijn.

(Interview: Peer – redacte: Olga)

 

Allemaal inspirators met ieder zijn of haar eigen verhaal.
4 vaste vragen, 4 uiteenlopende antwoorden.
Welkom DICK.

Hoe kom je bij De KrachtFabriek?
Ik was vrij actief als vrijwilliger in Houten voor natuuractiviteiten  Daar heb ik Karin van Sprang leren kennen. Zij zei: ‘Kom eens kijken bij De KrachtFabriek’. Het was meteen leuk en iets waar ik wat aan had. Ik heb met verschillende mensen gepraat en kennis gemaakt. Ik had mij in tijden niet zó goed gevoeld, gewoon door hoe het hier is. Het isolement van thuis zitten en solliciteren kan heel groot zijn. Dat gevoel werd ineens doorbroken. Ik verkeerde in een klein kringetje, een klein maatschappijtje. De eerste 2 uur in De KrachtFabriek waren gewoon fantàstisch!

Wat vind je hier?
Thuis ben ik mantelzorger, mijn vrouw is erg ziek. Dat is zwaar en hier valt die druk van mij af. Hier is een diversiteit aan mensen, de aandacht van hen. Hier kan ik proberen iets met mijn eigen leven te doen.

Waar loop je tegen aan?
Ik loop altijd op tegen mijn eigen beperkingen. Ik hou heel erg van dingen analyseren, onderzoeken, theoretische ideeën bespreken. Mijn zelfbeeld is dat ik mensen bewust moet maken. Ik wil leren goed te communiceren naar een groep. 1 op 1 gesprekken vind ik makkelijk, maar een gesprek naar een groep toe, het overbrengen van mijn gevoel, vind ik lastiger. Mijn ogen staan altijd open voor allerlei milieuproblemen. Mijn wens is mijn punt over het milieu goed over te brengen.

Ik heb de lerarenopleiding gedaan. Les geven aan volwassenen vind ik leuk. Ik heb les gegeven op de avondschool aan mensen met een beperking en vluchtelingen. Maar een los praatje voor de klas te beginnen, contact maken met de klas, vind ik ingewikkeld. De druk van wat ik allemaal moet in zo’n les …

Ik vind het lastig om mijn gedachten uit te zetten, daar heb ik 4 van de 7 dagen moeite mee; en dat gepieker.

Wat zou je willen?
Ja, eh… meer mensen bij De KrachtFabriek. Ik zie veel mensen in Houten die met hun ziel onder hun arm lopen. Die zou ik uit hun isolement willen halen. Ik gun hun mijn eigen ervaring met De KrachtFabriek. Door hier een praatje te maken, op adem te komen. Er zijn teveel mensen die niet lekker in hun vel zitten.

(Interview: Peer – redacte: Olga)