Welkom WOUT
Hoe kom je bij De KrachtFabriek?
Leuke vraag voor mij. De KrachtFabriek kwam eigenlijk bij mij. In begin 2013 zat ik, zoals vele anderen, zonder werk. Op een nacht popte het idee voor De KrachtFabriek een keer in mij op. ‘s Ochtends vond ik het nog steeds een goed idee en ben ik het in een Powerpoint gaan uitwerken.
Ik wist niet zo goed waar te beginnen om het idee in de wereld te zetten. Via de website van de gemeente kwam ik bij Vakwerk (voorloper van WIL) terecht. Daar heb ik toen een afspraak mee gemaakt.
Inmiddels had ik Karin leren kennen bij een ruilkring, die we probeerden leven in te blazen in Houten. Toen ik Karin vertelde over mijn idee, vertelde zij dat ze op een vrijwilligersbijeenkomst had geopperd om eens met werkzoekenden bij elkaar te komen. Zo konden kennis, kunde en ideeën uitgewisseld worden.
Vanaf dat moment zijn we samen opgetrokken en was De KrachtFabriek in feite geboren. We zijn samen naar de afspraak bij Vakwerk gegaan, met vlak daarvoor ons kennismakinggesprek aan de keukentafel bij Karin.
Wat vind je hier?
Ik vind hier nog steeds heel veel. Fijne sociale contacten, een enorme rijkdom aan verschillende mensen, inspiratie, een plek waar ik even niks moet, luisterende oren, mogelijkheden om bij te dragen en mezelf te ontwikkelen, een menselijke manier van omgaan met elkaar…
Voor mij is het al zo gewoon geworden hoe we op DKF met elkaar omgaan, dat ik me vaak niet realiseer dat het in de meeste organisaties buiten DKF op een heel andere manier gaat.
En het mooie van DKF blijft, dat ik steeds weer mezelf tegenkom. Als dingen niet gaan zoals ik had gehoopt, dan ben ik de enige die daar iets aan kan doen. Dat is niet altijd leuk. Ik voel mezelf soms ook heel zielig en slachtoffer, maar dat gaat me niet helpen. Als ik geen actie onderneem, mijn verhaal niet deel, iemand niet aanspreek, geen hulpvraag stel en/of geen medestanders zoek, dan zal er weinig veranderen en blijft alleen nog ‘accepteren’ als optie over. Dat hoeft ook niet erg te zijn, maar dan moet ik het ook echt accepteren. Iets met Moed, Wijsheid en Inzicht.
Waar loop je tegenaan?
Na Corona vond ik het lastig om weer m’n plek te vinden op DKF. Uitwerking en Tinkerinq waren doorgegaan in het pand, maar overige inspirators konden maar weinig in het pand zijn.
Ik was wel betrokken gebleven bij DKF, maar nog maar heel weinig in het pand geweest. Het duurde echt wel even voordat ik me weer thuis kon voelen in het pand. Het goede daarvan is dat het me ook weer bewust maakt hoe belangrijk het is om nieuwkomers goed welkom te heten en te laten landen in DKF.
Wat verder vooral mijn zorg heeft, is het bewaken van de uitgangspunten. Ik haal mijn energie vooral uit het tot stand brengen van maatschappelijke ontwikkelingen. Ik bedoel het uitdragen van de waarden van DKF naar buiten; het ontplooien van nieuwe en vernieuwende initiatieven.
Ik heb het idee dat de afgelopen jaren er heel veel mooie initiatieven zijn ontstaan en heel veel is gedaan, maar dat de aandacht vooral intern, zelf gericht, is geworden. Dit is mede veroorzaakt door Corona, maar ook door het opheffen in het verdere verleden van de kerngroep RandVoorWaardenOverleg. Ik ben dan ook heel blij dat we nu weer een nieuwe kerngroep hebben geformeerd en dat er nieuwe inspirators zijn die met open blik en verse energie DKF binnen komen.
Wat zou je willen?
Ik zou het heel mooi vinden als bepaalde initiatieven ook een zelfstandig bestaansrecht zouden kunnen opbouwen los van DKF. Over hoe dat vorm moet krijgen, heb ik nog geen concrete ideeën.
Kijk bijvoorbeeld maar eens naar de initiatieven rondom fietsen, computers en bijenhotels in samenwerking met Uitwerking. Het moet toch mogelijk zijn om daar iets zelfstandigs van te maken? Zodat nog meer mensen er voldoening uithalen en er een boterham mee kunnen verdienen, zonder afbreuk te doen aan de waarden.
Daarnaast lijkt het me fantastisch als DKF weer naam krijgt als maatschappelijk vernieuwer. Nu worden we door de buitenwereld vaak gezien als een plek waar je heen kan als je niet helemaal spoort.
Laten we DKF weer meer neerzetten als plek waar iedereen juist wel spoort. Waar je okee bent, zoals je bent. Ieder met zijn eigen talenten, beperkingen en eigen-aardigheden. En waar we met elkaar nadenken over hoe we de rest van Houten (NL, Europa, de Wereld) daar ook mee kunnen besmetten. En uiteraard niet alleen nadenken over, maar ook dingen doen. Met hoofd, hart, handen en humor. 
En je snapt het al: aan bovenstaande punten wil ik dus ook zelf een bijdrage leveren.
(Interview: Peer en Johan)
